มนุษย์ดอกไม้พันห้าร้อยปี
ผลงานปี 2547,พิมพ์ครั้งที่ 4
บันทึกการเดินทาง ระหว่างความรัก ดอกไม้ และไกลห่าง บางมนุษย์ไม่เกรงกลัวสิ่งใด และไม่อยากเป็นผู้ชนะอีกต่อไปแล้ว รวมเรื่องสั้น โหดๆ หวานๆ แต่ไม่ขาดแคลนความงามละเมียดละไม ว่าด้วยหน้ากากอันที่ใช่ วรรณกรรมในสวนดอกไม้ จากกระถางสายน้ำผึ้งถึงเถาวัลย์จันทร์กระจ่างฟ้า ดวงตาหางนกยูงในเทพนิยายกรีก ฯลฯ
"กลีบดอกไม้ร่วงโรย แต่เลือดยังเป็นสีแดง ฉันหมายถึงความเจ็บปวดต่างหากล่ะ ที่เป็นอมตะ"
"บางนาทีที่โลกเอียงมาให้เราใกล้กัน ในฉับพลันที่เรามีกัน ก็ได้แต่ฉงนฉงาย ว่าก่อนหน้านี้ เรามีชีวิตอยู่มาในโลกนี้ โดยไม่มีกันได้อย่างไร"
"เราซอนตา เราดิ่งใจ มุ่งมาดปรารถนาด่ำลึก หาความหมายทั้งหมดทั้งมวลของจักรวาล จากกระดาษเหลืองลออแผ่นเล็กเบื้องหน้า"
"กาลเวลาช่างโหดร้าย หากคนที่รักตายจากไป แล้วเราก็ลืมเขาได้จนหมดสิ้น"
บันทึกการเดินทาง ระหว่างความรัก ดอกไม้ และไกลห่าง บางมนุษย์ไม่เกรงกลัวสิ่งใด และไม่อยากเป็นผู้ชนะอีกต่อไปแล้ว รวมเรื่องสั้น โหดๆ หวานๆ แต่ไม่ขาดแคลนความงามละเมียดละไม ว่าด้วยหน้ากากอันที่ใช่ วรรณกรรมในสวนดอกไม้ จากกระถางสายน้ำผึ้งถึงเถาวัลย์จันทร์กระจ่างฟ้า ดวงตาหางนกยูงในเทพนิยายกรีก ฯลฯ
"กลีบดอกไม้ร่วงโรย แต่เลือดยังเป็นสีแดง ฉันหมายถึงความเจ็บปวดต่างหากล่ะ ที่เป็นอมตะ"
"บางนาทีที่โลกเอียงมาให้เราใกล้กัน ในฉับพลันที่เรามีกัน ก็ได้แต่ฉงนฉงาย ว่าก่อนหน้านี้ เรามีชีวิตอยู่มาในโลกนี้ โดยไม่มีกันได้อย่างไร"
"เราซอนตา เราดิ่งใจ มุ่งมาดปรารถนาด่ำลึก หาความหมายทั้งหมดทั้งมวลของจักรวาล จากกระดาษเหลืองลออแผ่นเล็กเบื้องหน้า"
"กาลเวลาช่างโหดร้าย หากคนที่รักตายจากไป แล้วเราก็ลืมเขาได้จนหมดสิ้น"
